Cafer Seydamet, 1 Eylül 1889’da Kırım’da doğmuş ve hayatını Kırım Tatarlarının özgürlüğü ve hakları için mücadeleye adamış önemli bir figürdür. İlköğrenimini Kırım’da, yüksek öğrenimini ise İstanbul Hukuk Fakültesi’nde tamamladı. 1908 yılında, Noman Çelebicihan ile birlikte Kırım Tatar Talebe Cemiyeti’ni kurdu ve Kırım “Vatan” örgütü ile çarlık baskısına karşı direnişin öncülerinden biri oldu.

1917’de Çar II. Nicholas’ın tahttan çekilmesiyle birlikte Kırım’daki siyasi faaliyetlerde aktif rol aldı. Müslüman Yürütme Komitesi Vakıf Komisyonu başkanlığına seçildi ve Kırım Tatar heyetine başkanlık etti. Ancak, Alman komutanlığının desteğiyle kurulan Süleyman Sulkevych hükümetinde Dışişleri Bakanı olarak atanmasına rağmen, Kırım’ın bağımsızlığını kaybetmesine yol açan politikaları protesto ederek hükümetten istifa etti.

Cafer Seydamet, hayatının büyük bir kısmını sürgünde geçirdi. İlk olarak İstanbul’a yerleşti ve burada Mustafa Kemal’in önderliğindeki Türk milliyetçilik hareketini destekledi. Lozan’a taşınarak Kırım Tatarlarının özerkliği için mücadele etmeye devam etti. Sovyet rejiminin baskılarına karşı direnişin simgelerinden biri oldu ve Promethean hareketinin aktif bir destekçisi olarak öne çıktı.

Cafer Seydamet, Kırım Tatarlarının tarihine dair pek çok eser ve makale kaleme aldı. Özellikle “Yirminci Asırda Tatar Milleti Mazlumesi” adlı eseri ve diğer birçok çalışması, Kırım Tatarlarının özgürlük mücadelesinde önemli bir kaynak olarak kabul edilmektedir. 3 Nisan 1960’ta İstanbul’da vefat eden Cafer Seydamet, Kırım Tatarlarının unutulmaz liderlerinden biri olarak tarihe adını yazdırmıştır.